۲۸ مرداد ۱۳۹۶

گریس

گریس

گریس

 

انجمن ملی گریس های روانکار (NLGI) ، گریس را این گونه تعریف کرده است: گریس یک محصول نیمه مایع تا جامد است که از پراکنده کردن ماده غلیظ کننده در روغن پایه به دست می‌آید و در اکثر موارد به منظور ایجاد و تقویت بعضی از خواص، به آن مواد افزودنی می‌افزایند.

مشخصات و کیفیت گریس به نوع و مقدار ماده غلیظ کننده، مواد افزودنی، مشخصات روغن پایه و همچنین فرایند تولید آن بستگی دارد. ماده غلیظ کننده مهم ترین عامل پایداری در برابر آب، پایداری در دمای بالا و حفظ کیفیت در مدت زمان مصرف و هنگام انبارداری گریس است.

گریس ها مشابه روغن ها، برای به حداقل رساندن اصطکاک و سایش بین سطوح متحرک، کاربرد دارند. در مواردی که روانساز باید به عنوان مانعی برای جلوگیری از ورود ذرات خارجی عمل کند یا موقعیت حرکت بین دو سطح به گونه ای است که به روانساز نیمه جامد نیاز است، باید از گریس استفاده شود.

در مقایسه گریس ها روغن های روانکار، مشخص می‌شود که هرکدام از این دو نوع روان کننده به لحاظ ساختار ویژه خود، کاربردهای خاصی دارند.

مهم ترین ویژگی گریس ها استفاده از آن ها به عنوان روانکار مناسب در نقاط غیر قابل دسترس دستگاه های صنعتی است. از طرفی ماشین آلاتی که با گریس روانکاری  می‌شوند، طراحی ساده تر داشته و درنتیجه به تعمیر و نگهدار کمتری نیاز دارند. همچنین از گریس ها می‌توان در آب بندی دستگاه ها استفاده کرد.

گریس ها را بر اساس نوع روغن پایه (معدنی، سینتتیک، گیاهی) و نوع ماده غلیظ کننده (صابون های فلزی، پلیمرها و مواد معدنی)، دسته بندی می‌کنند.