رفع ناخالصی سیستم‌های روانکاری در توربین‌ها به روش هیدرودینامیک - بخش دوم
این ناخالصی ها می‌توانند در طول کارکرد در اثر تخریب روغن یا خوردگی قطعات ایجاد شوند. در فرایندهایی که گاز فشرده مورد استفاده قرار می گیرد، گاز مقادیری از ناخالصی را با خود حمل می‌کند و می تواند با عبور از آب بندها با روغن پایه و یا مواد افزودنی روغن واکنش دهد. این آلودگی ها در داخل سیستم روانکاری جمع شده و رسوبات مختلفی را برجای می‌گذارند.
ناخالصی‌ها دلیل اصلی سایش زودرس قطعات هستند و می‌توانند موجب توقف کامل سیستم شوند. آسیب پذیرترین بخش‌ها شامل بلبرینگ ها، دیسک های هیدرولیک و کنترل، گیربکس ها، پمپ ها، خنک کننده های روغن، فیلترها و مخازن هستند.
شایعترین ناخالصی ها، فلزات باقی‌مانده از ماشین‌کاری، جوشکاری، درزگیرها و یا دیگر مواد استفاده شده در زمان مونتاژ و یا تعمیرات، محصولات حاصل از خوردگی سیستم روغن (عمدتا زنگ)، ناخالصی‌های جامد، ذرات ناشی از سایش، و آب وارد شده از سیستم خنک‌کننده روغن یا نشت بخار از مخزن آن و یا رطوبت محیطی هستند. ناخالصی ها گاهی اوقات شامل گازها (به عنوان مثال، هیدروکربن‌های سبک یا آمونیاک ) و سیالات خنک کننده است. سایر ناخالصی های مشکل ساز شامل محصولات حاصل از تخریب روغن در اثر عمر بالای آن و تنش‌های حرارتی هستند که باعث ایجاد ترکیبات شیمیایی شده و خود این ناخالصی‌ها موجب تشکیل رسوب و لجن در سیستم می‌شوند.
وجود ناخالصی‌ها در روغن موجب بالا رفتن مصرف کارتریج فیلترهای روغن می‌شود. در طول عملکرد سیستم، این ناخالصی‌ها بوسیله روغن به داخل اجزاء واحد که با روانکار در ارتباط هستند وارد شده و در قسمت‌هایی مانند دیواره داخلی لوله‌ها، خنک‌کننده‌ها، مخازن و دیگر تجهیزات ته‌نشین می‌شوند.
وجود آب موجب بالا رفتن سرعت خوردگی می‌شود. به همین منظور و جهت جلوگیری از این اتفاق، ساخت قطعات سیستم روانکاری از فولاد در حال گسترش است. با این حال، هنوز هم برخی قطعات مانند مخازن و ... از کربن استیل ساخته می‌شوند که ممکن است بسیار سریع زنگ بزنند.
در سیستم‌های قدیمی که عمدتا از کربن استیل ساخته شده اند مشکل خوردگی بسیار جدی و مهم است. این سیستم‌ها تمایل زیادی به خوردگی دارند. مخصوصا در نقاطی که همیشه با روغن پوشیده نیستند مانند سقف مخازن، خطوط برگشتی روغن و ... چرا که آب در این سطوح متراکم شده و همین امر فرایند خوردگی را تسریع می‌کند.
از آن جایی که روغن یک جز کلیدی در هر دستگاه مکانیکی است، هرگونه مشکل در روغن موجب بروز خرابی در دستگاه خواهد شد. در بیشتر موارد وجود ناخالصی‌ها در روغن، به معنی بروز مشکل در عملکرد دستگاه است.
ابعاد ذرات ناخالصی موجود در روغن که به سیستم آسیب می‌رسانند بنا بر سطح تمیزی که توسط سازنده قطعه تعیین شده بسیار متفاوت هستند. اگر‌چه در بیشتر موارد حد خطرناک سطح تمیزی برای تجهیزات، کوچکتر از توانایی دید انسان است (کمتر از 40 میکرون). در عمل، چون یک سیستم شامل اجزاء بسیار زیاد و مختلفی از قبیل: یاتاقان ها، آب بندها، سیستم‌های هیدرولیکی و... است و هر کدام سطح تمیزی مشخصی را برای عملکرد بهینه خود نیاز دارند، معمولا یک سطح تمیزی عمومی، به‌گونه‌ای که نیازمندی تمام اجزا موجود در یک سیستم را تامین کند در نظر گرفته می‌شود. در یک توربین، اجزای هیدرولیکی بالاترین سطح تمیزی را داشته و آلودگیهای موجود در این قسمت‌ها باید در محدوده حداقل باشند.
آیا شستشو همیشه کافی است؟
بیشتر استانداردها، توصیه‌ها و تجربیات صنعتی موجود، توجه بسیار زیادی به فرایند شستشوی واحد قبل از راه اندازی دارند. در حالی که شستشوی سیستم با یک جریان متلاطم سیال، می‌تواند موجب حذف آلودگی هایی با ابعاد خطرناک و آماده سازی واحد برای عملکرد بی خطر باشد، اما فقط یک روش شستشو با طراحی مناسب می‌تواند موثر باشد. در بسیاری از موارد حتی یک جریان دارای تلاطم خیلی زیاد هم قادر نیست، تمام آلودگیهای چسبیده به دیواره‌ها را تمیز کند. در واقع، وقتی که چنین آلودگیهای چسبنده‌ای در سیستم وجود داشته باشند، رسیدن به سطح تمیزی مطلوب، کاری دشوار و زمان بر خواهد بود.
علاوه بر این، راه‌اندازی اولیه و شروع بهره برداری از توربین، شرایطی کاملا متفاوت با زمان تمیزکاری سیستم دارد. (لرزش سیستم، دمای بالا، شدت جریان متغیر، تنش ناشی از شروع به کار پمپ‌ها، باز شدن شیرها و غیره ) این یک امر قابل پیش‌بینی است که آلودگیهای چسبیده به دیواره، بعد از شستشو از دیواره جدا شده و موجب آلودگی روغن و کاهش سطح تمیزی روغن شوند. این پدیده مخصوصا زمانی که آلودگی‌هایی مثل لجن، رسوب و زنگ‌زدگی قابل توجهی در سیستم موجود باشد، مشاهده می‌شود. برخی از آلودگیهای مذکور، حتی به وسیله شستشو با جریان متلاطم نیز پاک نمی‌شوند و حذف آنها از سیستم نیازمند یک تمیزکاری کلی قبل از شستشو است.
فن‌آوری تمیزکاری هیدرودینامیکی
تمیزکاری یک سیستم روانکاری، کار آسانی نیست. سطوح ناهموار فلزی بسیار زیاد، فضاهای محدود و سطح داخلی اتصالات و شیر‌آلات نیازمند مهارت و تلاش زیادی جهت جدا کردن و حذف هرگونه آلودگی با استفاده از شستشو با جریان متلاطم است.
تمیز کاری هیدرودینامیک با استفاده از پاشش آب با فشار بالا و به دنبال آن شستشو با استفاده از جریان بسیار متلاطم روغن، روش ارزشمند و مفیدی است که جایگزین روش‌های قدیمی شده است. که روشی موثر برای آماده‌سازی واحدهای جدید قبل از راه اندازی و واحدهای در حال فعالیت، بدون توجه به ابعاد و پیچیدگی ساختاری آنها می باشد.
این فن آوری شامل سه مرحله است که عبارتند از:
- تمیز کاری هیدرودینامیک با استفاده از آب با فشار بسیار بالا.
- شستشوی سیستم با استفاده از روغن (با تلاطم بالا) و در حالی‌که فیلترها با کل ظرفیت خود در حال فیلتر‌کردن هستند.
- پس از اتصال و مونتاژ قطعات، خارج نمودن فیلتراسیون از سرویس قبل از شروع به کار سیستم.
اساس این شیوه بر پایه تمیزکاری سطوح داخلی سیستم روانکاری با استفاده از دستگاه‌های پاشنده آب با فشار بالا که دارای نازل مناسب باشند استوار است و به دنبال آن خشک کردن سریع سطوح شسته شده و سپس محافظت از سطوح با پاشش روغن توربین مناسب بر روی آنها انجام می‌شود که به دنبال این مراحل، جریان پیوسته روغن که از فیلتر عبور کرده و با فشار و شدت مناسب جهت شستشوی سیستم مورد استفاده قرار می‌گیرد، انجام می‌شود.
شما نظر خود را در رابطه با این مطلب بنویسید.